zespół instytucji

См. также в других словарях:

• aparat — m IV, D. u, Ms. aparatacie; lm M. y 1. «urządzenie spełniające określone zadania w wyniku zachodzących w nim procesów fizycznych lub chemicznych, które w przeciwieństwie do działania maszyn nie służy do przetwarzania lub wytwarzania energii… …   Słownik języka polskiego

• redakcja — ż I, DCMs. redakcjacji; lm D. redakcjacji (redakcjacyj) 1. «opracowanie tekstu (książki, czasopisma, gazety itp.) pod względem merytorycznym i stylistycznym, przygotowanie tekstu do druku; sposób wyrażenia, napisania czegoś; sformułowanie»… …   Słownik języka polskiego

• instytucja — ż I, DCMs. instytucjacji; lm D. instytucjacji (instytucjacyj) 1. «zakład o charakterze publicznym zajmujący się określonym zakresem spraw, działający w jakiejś dziedzinie; urząd» Dyrektor, kierownictwo instytucji. Pracować w jakiejś instytucji. 2 …   Słownik języka polskiego

• rozwiązać — dk IX, rozwiązaćwiążę, rozwiązaćwiążesz, rozwiązaćwiąż, rozwiązaćał, rozwiązaćany rozwiązywać ndk VIIIa, rozwiązaćzuję, rozwiązaćzujesz, rozwiązaćzuj, rozwiązaćywał, rozwiązaćywany 1. «usunąć węzeł, rozplątać coś związanego na supeł; rozsupłać… …   Słownik języka polskiego

• wewnętrzny — 1. «znajdujący się, umieszczony we wnętrzu, w środku czegoś, od środka czegoś» Instalacja wewnętrzna budynku. Kieszeń wewnętrzna marynarki. Narządy wewnętrzne organizmu. Wewnętrzny dziedziniec pałacu. Wewnętrzna strona okładki. ∆ Telefon… …   Słownik języka polskiego

• biuro — n III, Ms. biurze; lm D. biur 1. «instytucja lub jej część, do których zadań należą prace techniczno kancelaryjne, załatwianie interesantów itp.; lokal tej instytucji» Biuro meldunkowe, adresowe, notarialne. Biuro przepustek, tłumaczeń. Biura… …   Słownik języka polskiego

• szkoła — ż IV, CMs. szkole; lm D. szkół 1. «instytucja oświatowo wychowawcza, której zadaniem jest kształcenie i wychowanie; siedziba tej instytucji» Szkoła ogólnokształcąca, zawodowa. Szkoła męska, żeńska, koedukacyjna. Szkoła baletowa, górnicza,… …   Słownik języka polskiego

• kuria — ż I, DCMs. kuriarii; lm D. kuriarii (kuriaryj) 1. «w niektórych kościołach chrześcijańskich (np. katolickim): zespół kolegialnych urzędów duchownych, działających z ramienia biskupa, mających władzę wykonawczą i sądowniczą na określonym terenie… …   Słownik języka polskiego

• opera — ż IV, CMs. operze; lm D. oper 1. «sceniczny dramat muzyczny, złożony z partii wokalnych, instrumentalnych, wstawek baletowych i niekiedy partii mówionych, wykonywany przez śpiewaków, tancerzy i orkiestrę» Opera poważna. Opera komiczna. Opera… …   Słownik języka polskiego

• załoga — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. załogaodze; lm D. załogałóg {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zespół pracowników zatrudnionych przy obsługiwaniu np. samolotu, statku, pociągu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Załoga pociągu …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• administracja — ż I, DCMs. administracjacji; lm D. administracjacji (administracjacyj) 1. «kierowanie, zarządzanie czymś» Administracja majątku a. majątkiem. Prowadzić administrację domów mieszkalnych. Wziąć coś w administrację. 2. «zespół zarządzający,… …   Słownik języka polskiego